Nalewka ze śliwek i śliwki w wódce

“Staranna gospodyni z małym zachodem może sobie przygotować w domu doskonałe wódki, nalewki i likiery, których koszt będzie o połowę mniejszy od zagranicznych, a smakiem dorówna im w zupełności…” – tak pod koniec XIX wieku pisała Lucyna Ćwierczakiewiczowa, nazywana Pierwszą Damą kuchni warszawskiej.

Lucyna Ćwierczakiewiczowa sposób na nalewkę śliwkową miała taki:

“W gąsior z szerokim otworem nakłaść pełno dojrzałych zupełnie węgierek, nalać je spirytusem najlepszym, zatkać korkiem i zostawić w cieniu przez 4 do 6 tygodni, po tym przeciągu czasu zlać spirytus ze śliwek, wysączając długo i starannie gąsior, a w miejsce spirytusu wsypać na śliwki cukru miałkiego tyle, ile się tylko zmieści. Cukier będzie wyciągać ze śliwek spirytus w miarę rozpuszczania się, po 2 tygodniach najwyżej powinien się cukier zupełnie rozpuścić, wtedy zlać płyn i wymieszać z poprzednio zlanym spirytusem, przefiltrować przez szwedzką bibułę, zlać w butelki, zakorkować i zostawić przynajmniej na pół roku, a będzie wyborna i wystała śliwowica.”

Dziś przedstawiam trzy sposoby na rozprawienie się ze śliwkami:

*nalewkę śliwkową

*śliwki w wódce

*śliwkówka