Wianek bezowy

*2019

Jestem silna i dzielna i jak to mówi moja Mama – pracowita jak pszczółka. Życzę wiec moim Garom, aby były pełne miłości, a sobie siły i zdrowia, bo to jest najważniejsze.

 

 

*2018

Wiecie, że każda wymarzona myśl może się spełnić? Wierzycie w to? Ja bardzo. I w to, że marzenia się spełniają i w kosmos i w dobrą energię. Najważniejsze, żeby marzyć mądrze i skrupulatnie. Określajcie to, o czym marzycie tak jak określacie smak, na który macie ochotę. Nie wystarczy powiedzieć, że macie ochotę na coś słodkiego. Bo słodka to może być marchewka i słodkie jak wiadomo są moje bezy. Słodki może być pomidor i słodka może być szminka lub nie daj boże wino czy perfumy.

Warto wiedzieć o czym się marzy i być na to gotowym. Ja już wszystko wiem – mam w głowie skrupulatnie określone marzenia. Wiem jak pachną, smakują, wiem jak mnie otulają – wiem wszystko. Myślę o nich codziennie i wiem, że się spełnią. Tylko jeszcze nie wiem kiedy.

Wszystko powoli się spełnia, nawet to, co wydawało mi się nie do osiągnięcia. 

Zaczyna się siódmy rok moich Garów. Przez 6 lat życie kręci się głównie wokół nich. Moje Gary to moje życie, moja pasja i moja praca i dziękuję wszystkim, dzięki którym właśnie tak jest.

Dziękuję za kolejny rok moich Garów wszystkim, którzy mnie wspierają na co dzień, kochają, szanują, lubią, pracują ze mną lub ja dla nich :)

Kochajcie się, gotujcie (ale nie w sobie!) i uważajcie o czym marzycie <3

 

 

 

*2017

Dziś moje kochane Gary kończą 5 lat! 14 grudnia 2012 roku wszystko się zaczęło. Zaczęło się od wiśni w rumie i tak wiśniowo żyję z moimi Garami 5 lat. 

Przebyłam tak odległą Garową drogę, że gdybym chciała opisać tych 5 lat, zanudziłabym Was na śmierć. A lepiej jeść niż się nudzić, więc wraz z tym wpisem pragnę podzielić się z Wami przepisem na bezowy wianek.

Urodzinowo pragnę podziękować wszystkim, którzy mnie i moje Gary wspierają. Wszyscy, którzy bezinteresownie są przy mnie, są moimi dobrymi duszami i dla tym osobom dziękuję z całego serca.

Dziękuję dobrym i szczerym ludziom za czytanie moich przepisów, dzielenie się nimi z innymi.

Dziękuję Gościom mojej strony, moim kochanym klientom, których cudności fotografuję i dziękuję mojej Rodzinie za to, że wytrzymują z moją nauczycielsko – garową naturą.

Dziękuję moim przyjaciółkom za to, że pytają co u mnie i dziękuję wszystkim, którzy mają do mnie cierpliwość :)

Samej sobie życzę więcej ostrożności. I wcale nie chodzi o ostre noże czy gorący piekarnik. Tak jak czasami trzeba ujarzmić smak, tak w życiu trzeba ujarzmić swoją naiwność i otwartość. Szkoda, bo to cechy piękne, lecz może warto doprawiać dania i życie powoli i z ostrożnością niż później żałować i czuć rozczarowanie, bo rozczarowanie boli bardziej niż przesolone danie czy nawet nieudana beza :)

Gotujmy więc, jedzmy i dbajmy przede wszystkim o siebie!

Sto lat dla Garów! <3