Sernik krakowski Babci Ani

W duszy wiele mi gra. Dużo gotowania, jeszcze więcej fotografii. Dodatkowo kocham dziwne buty, kiecki, pierścionki i kolczyki. Nad życie uwielbiam szminki. I kiedy sobie o tym myślę, wiem, że jestem jak Babcia Ania. Szalona, waleczna, taka Morowa Panna. Idealna, wystrojona, elegancka, z białymi włosami i z mnóstwem szminek na toaletce. Z całego serca wierzę i w pokrewieństwo dusz i w to, że można mieć duszę starą jak świat. I właśnie chyba ja taką duszę mam – po Babci Ani i trochę sernikową.

O taki sernik poprosił mnie Tata. Mówił, że kiedy był mały, piekła taki Babcia Ania. Babcia- zakochana w Krakowie, mieszkała kiedyś przy ulicy Płaszowskiej – może to właśnie tam nauczyła się piec ten sernik? Kto wie…

Sernik krakowski obowiązkowo miał być na kruchym cieście, miał mieć charakterystyczną dla tego typu sernika kratkę. Według mojego Taty na wierzchu musiał być posmarowany rozkłóconym żółtkiem wymieszanym z cukrem pudrem, ale nie tylko na paskach. Żółtka utarte z cukrem miały być i na paskach i pomiędzy nimi – masa żółtkowa na masie serowej – to właśnie jest sekret Babci Ani.

Możecie zwyczajnie posmarować sernik lukrem. Na zdjęciach nie ma kratki, jednak jest ona obowiązkowo przy pieczeniu sernika krakowskiego.